കേന്ദ്രവും സംസ്ഥാനങ്ങളും ചെലവഴിക്കുന്ന സബ്‌സിഡികളുടെ അളവ് 19-20 സാമ്പത്തിക വർഷത്തിൽ 5.6 ലക്ഷം കോടി രൂപയിൽ നിന്ന് 21-22 സാമ്പത്തിക വർഷത്തിൽ 8.86 ലക്ഷം കോടി രൂപയായി കുത്തനെ ഉയർന്നു, നികുതി വരുമാനമായ 27.07 ലക്ഷം കോടി രൂപയിൽ നിന്നാണ് ഇത് ചെലവഴിക്കുന്നത്. സബ്‌സിഡികൾക്കായി ചെലവഴിക്കുന്ന തുക രാജ്യത്തിന്റെ മൊത്തം നികുതി പിരിവിന്റെ 33 ശതമാനവും ജിഡിപിയുടെ 6 ശതമാനവുമാണ്, വ്യക്തമായും ഒരു പ്രധാന ഭാഗം. സബ്സിഡികൾ 19-20 സാമ്പത്തിക വർഷത്തിൽ 3% ആയിരുന്നത് 21-22 സാമ്പത്തിക വർഷത്തിൽ ജിഡിപിയുടെ 6% ആയി ഉയർന്നു. സബ്സിഡികൾ ലഭിക്കുന്ന 70 % ജനസംഖ്യയുടെ പ്രതിശീർഷ സബ്സിഡികൾ അതേ കാലയളവിൽ 15% വളർന്നു.
advertisement
കേന്ദ്രത്തിന്റെ ഭക്ഷ്യ സബ്സിഡി കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് വർഷത്തിനിടെ ഇരട്ടിയിലധികമായി വർദ്ധിച്ചു, 19-20 സാമ്പത്തിക വർഷത്തിൽ 1.09 ലക്ഷം കോടി രൂപയിൽ നിന്ന് 21-22 സാമ്പത്തിക വർഷത്തിൽ 2.87 ലക്ഷം കോടി രൂപയായും വളം സബ്സിഡി 81,000 കോടി രൂപയിൽ നിന്ന് 1,40,000 കോടിയായും ഉയർന്നു. പ്രധാനമന്ത്രി ഗരീബ് കല്യാൺ യോജനയുടെ (പിഎംജികെവൈ) സബ്സിഡി 19-20 സാമ്പത്തിക വർഷത്തിൽ 6,033 കോടി രൂപയിൽ നിന്ന് 21-22 സാമ്പത്തിക വർഷത്തിൽ 8,456 കോടി രൂപയായി ഉയർന്നു.
പ്രശ്നങ്ങൾ
സബ്‌സിഡികളിലെ പരിഷ്‌കാരങ്ങളും ഡയറക്ട് ബെനിഫിഷ്യറി ട്രാൻസ്ഫർ (ഡിബിടി) പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതും ഗവൺമെന്റിന്റെ ഉയർന്ന മുൻഗണനയായി മാറി. നേരിട്ട് സബ്സിഡി നൽകുന്നതിലൂടെ ഗുണഭോക്താക്കൾക്ക് ആവശ്യമായ ആശ്വാസം നൽകുന്നത് തുടരുന്നു. ഇത് അനർഹർ സബ്സിഡി വാങ്ങുന്നതുപോലെയുള്ള തട്ടിപ്പുകൾ കുറച്ചുകൊണ്ടുവരാനും സാദിച്ചു. 2013ൽ ആരംഭിച്ചതുമുതൽ 2.50 ലക്ഷം കോടി രൂപ ലാഭിക്കാൻ നേരിട്ടുള്ള സബ്സിഡി വിതരണം സഹായിച്ചു.
എന്നിട്ടും, വിവിധ സന്ദർഭങ്ങളിൽ, സംവിധാനത്തിലെ ചോർച്ചകൾ കാരണം സബ്സിഡികൾ അവയുടെ അന്തിമ ലക്ഷ്യം നിറവേറ്റുന്നതിൽ പരാജയപ്പെടുന്നു, സബ്സിഡികൾ വിതരണം ചെയ്യുന്നത് വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിൽ ഇടനിലക്കാർ വഴി ആകുന്നത് കാര്യമായ നഷ്ടത്തിനും പണം ചോർച്ചയ്ക്കും കാരണമാകുന്നു. ആർട്ടിഫിഷ്യൽ ഇന്റലിജൻസും മറ്റ് സാങ്കേതികവിദ്യാധിഷ്ഠിത പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകളും ഉപയോഗിച്ച് നികുതിദായകർ ഫണ്ട് ചെയ്യുന്ന സബ്സിഡി സംവിധാനം കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമാക്കേണ്ടതുണ്ട്.
സബ്സിഡിയിലെ ചോർച്ചയും അഴിമതിയും ഇതിന്‍റെ ഫലപ്രാപ്തി കുറയ്ക്കുന്നു. പൊതുവിതരണ സംവിധാനത്തിന്റെ (പിഡിഎസ്) പാർലമെന്ററി സ്റ്റാൻഡിംഗ് കമ്മിറ്റിയുടെ കണക്കനുസരിച്ച്, ചോർച്ച 40-50% ആണ്. പൊതുവിതരണ സംവിധാനത്തിന് പകരമായി നേരിട്ടുള്ള പണമിടപാടുകളിലൂടെ ഭക്ഷ്യ സബ്സിഡി യുക്തിസഹമാക്കുകയാണ് വേണ്ടത്.
ആറ് പതിറ്റാണ്ടുകളായി, സബ്‌സിഡിയും കടം എഴുതിത്തള്ളലും പോലും 86.2% ചെറുകിട നാമമാത്ര കർഷകരെ (രണ്ട് ഹെക്ടറിൽ താഴെ കൃഷി ചെയ്യുന്ന) സുസ്ഥിര കൃഷിയിലേക്ക് നയിച്ചിട്ടില്ല. സബ്സിഡികൾ നൽകുന്നത് അത് ആവശ്യക്കാരിലേക്ക് എത്തുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കുന്നില്ല. വാസ്തവത്തിൽ, കർഷകൻ എന്നതിന്റെ നിർവചനം വ്യക്തമല്ല. വളത്തിനും മറ്റും സബ്സിഡി നൽകുന്നത് കർഷകർക്ക് ആത്യന്തിക സഹായമാണെങ്കിൽ, എന്തുകൊണ്ടാണ് അവർ ഇപ്പോഴും കുറഞ്ഞ വരുമാനത്തിന്റെ ദുരിതത്തിൽ കഴിയുന്നത്? അവരെ ആത്മഹത്യയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന പ്രധാന കാരണങ്ങളിലൊന്നാണ് ഈ വരുമാനമില്ലായ്മ.
കർഷകർക്ക് ലഭിക്കേണ്ട ആനുകൂല്യങ്ങളുടെ വലിയൊരു ഭാഗമാണ് കാർഷിക സബ്‌സിഡിയുടെ ദുരന്തം. ഉദാഹരണത്തിന്, പഞ്ചാബിൽ, സൗജന്യ വൈദ്യുതി ലഭിക്കുന്ന 15 ലക്ഷം കുഴൽക്കിണറുകളിൽ മീറ്ററിംഗ് സംവിധാനം ഇല്ലാത്തതിനാൽ, സംസ്ഥാന സർക്കാർ ഖജനാവിൽ കർഷകരുടെ സബ്സിഡി ബിൽ പ്രതിവർഷം 7,000 കോടിയുടെ ബാധ്യതയാണ് പഞ്ചാബിൽ. ജലസേചന ആവശ്യങ്ങൾക്കുള്ള കൃത്യമായ ഉപഭോഗം കണക്കാക്കാൻ കൃത്യമായ കണക്കുകളൊന്നുമില്ല. രാഷ്ട്രീയക്കാരും സർക്കാർ ജീവനക്കാരും വിദേശ ഇന്ത്യരും ഒന്നിലധികം വരുമാന സ്രോതസ്സുകളുള്ളവർ, സൗജന്യ വൈദ്യുതിയുടെ ഗുണഭോക്താക്കളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു; പകരം, ഒരു പാവപ്പെട്ട, ചെറുകിട കർഷകനെക്കാൾ വളരെ അധികം നേട്ടം അവർ ഇത്തരത്തിൽ കൈപ്പറ്റുന്നു.
സൗജന്യ വൈദ്യുതിയും സബ്‌സിഡിയുള്ള വളങ്ങളും അമിത ഉപയോഗത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. പഞ്ചാബിലെ 148 ബ്ലോക്കുകളിൽ 131ലും വെള്ളം അമിതമായി ചൂഷണം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഒരേ ഉൽപ്പാദനം ലഭിക്കാൻ ഒരു കർഷകൻ 1970-നേക്കാൾ 3.5 മടങ്ങ് കൂടുതൽ രാസവളങ്ങളും കീടനാശിനികളും ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ ഭൂവിസ്തൃതിയുടെ 1.5% മാത്രമേ പഞ്ചാബിലുള്ളൂവെങ്കിലും, രാജ്യത്ത് ഉപയോഗിക്കുന്ന മൊത്തം കീടനാശിനികളുടെ 23% അവിടെയാണ്. ഇത് ഗുരുതരമായ പാരിസ്ഥിതിക പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കും ആരോഗ്യ പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കും കാരണമാകുന്നു.
പരിഹാരങ്ങൾ
ഭൂഗർഭജലത്തിന്റെ ശോഷണവും രാസവളങ്ങളുടെ അമിതോപയോഗവും ഒഴിവാക്കാൻ സൗജന്യ വൈദ്യുതിയും സബ്‌സിഡിയുള്ള വളങ്ങളും മീറ്ററിംഗ്-മോണിറ്ററിംഗ് സിസ്റ്റത്തിലേക്ക് മാറ്റേണ്ടതുണ്ട്. അഗ്രി-ബിസിനസ് കമ്പനികൾ പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നതിനാൽ കാർഷിക വായ്പ പലിശ സബ്‌വെൻഷൻ സ്കീമിലെ ചോർച്ച തടയേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
അർഹരായ ഗുണഭോക്താക്കളെ കണ്ടെത്തുന്നതിനും ഒന്നിലധികം സബ്സിഡികൾ സ്വീകരിക്കുന്ന ആളുകളെ നീക്കം ചെയ്യുന്നതിനും കാര്യക്ഷമത കുറയ്‌ക്കുന്നതിന് ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള സബ്സിഡി പേയ്‌മെന്റുകളുടെ ഭൂരിഭാഗവും നേരിട്ടുള്ള സബ്സിഡി വിതരണ സംവിധാനത്തിലേക്ക് മാറ്റുന്നതിനും സർക്കാർ വലിയൊരു പരിശ്രമം നടത്തേണ്ടതുണ്ട്.
ഇഎസ്‌ഐ അല്ലെങ്കിൽ ഇപിഎഫ് ആനുകൂല്യങ്ങൾ നൽകുന്ന സർക്കാരിലോ സ്വകാര്യ മേഖലയിലോ ജോലി നേടുന്ന നിലവിലെ ഗുണഭോക്താക്കളെ സ്വയമേവ ഒഴിവാക്കുന്ന ഒരു ആർട്ടിഫിഷ്യൽ ഇന്‍റലിജൻസ് പ്ലാറ്റ്‌ഫോം സബ്സിഡികൾ മോണിറ്ററിംഗ് സിസ്റ്റത്തിന് ആവശ്യമാണ്.
അർഹരായവർക്ക് മാത്രം സബ്സിഡികൾ ലഭിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കിക്കൊണ്ട് സബ്‌സിഡികളുടെ അളവ് കുറയ്ക്കുന്നത് ആരോഗ്യം, വിദ്യാഭ്യാസം, അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ മെച്ചപ്പെടുത്തൽ എന്നിവയിൽ നിക്ഷേപിക്കുന്നതിന് വലിയ മൂലധനം ലഭ്യമാക്കുകയാണ്.
മുന്നോട്ടുള്ള വഴി
സബ്സിഡികൾ നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നത് ദുരിതമനുഭവിക്കുന്നവരെ സഹായിക്കാനുള്ള താൽക്കാലിക നടപടികൾ മാത്രമായി കണക്കാക്കണം. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ 75-ാം വർഷമായ ‘ആസാദി കാ അമൃത് മഹോത്സവ്’ ആഘോഷിക്കുമ്പോഴും രാജ്യത്ത് ആരോഗ്യ അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ ഇപ്പോഴും അപര്യാപ്തമാണ്. എല്ലാ ജില്ലയിലും ഒരു മൾട്ടി സ്പെഷ്യാലിറ്റി ആശുപത്രിയും അതിനോട് അനുബന്ധിച്ച് ഒരു മെഡിക്കൽ കോളേജും ആവശ്യമാണ്. ഓരോ ബ്ലോക്കിനും ഒരു പ്രാഥമിക ആരോഗ്യ കേന്ദ്രം ആവശ്യമാണ്. ആരോഗ്യ ഇൻഷുറൻസിന്റെ പരിധിക്ക് പുറത്തുള്ള ദരിദ്രർക്ക് സർക്കാരിന്റെ ഇന്റർമീഡിയറ്റ് സൗജന്യ ആരോഗ്യ സേവനങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്.
വിദ്യാഭ്യാസവും തൊഴിലും ദാരിദ്ര്യം നേരിടാനുള്ള ഉപകരണങ്ങളാണ്. സ്‌കൂളുകളിൽ ഗുണമേന്മയുള്ള വിദ്യാഭ്യാസവും നൈപുണ്യ കേന്ദ്രങ്ങളും നൽകി യുവാക്കളെ ശാക്തീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട്, അതിനാൽ അവർ മാതാപിതാക്കളെപ്പോലെ സബ്‌സിഡിയുടെ ഗുണഭോക്താക്കളുടെ പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെടില്ല.
സബ്‌സിഡികൾക്കായി നികുതിദായകരുടെ കഠിനമായ പണം കൊള്ളയടിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാനായാൽ, ഉയർന്ന നിലവാരമുള്ള വിദ്യാഭ്യാസ-ആരോഗ്യ സേവനങ്ങൾ നടപ്പാക്കാനും പാവപ്പെട്ടവരെ ശാക്തീകരിക്കുന്നതിനും സർക്കാരിന് അവസരം ലഭിക്കും. അപ്പോഴാണ് അത് യഥാർത്ഥ അർത്ഥത്തിൽ ‘ഹർ ഘർ തിരംഗ’ ആയി മാറുന്നത്.
(സൊണാലിക ഗ്രൂപ്പ് വൈസ് ചെയർമാനും പഞ്ചാബ് പ്ലാനിംഗ് ബോർഡ് മുൻ വൈസ് ചെയർമാനും അസോചം നോർത്തേൺ റീജിയൻ ഡെവലപ്‌മെന്റ് കൗൺസിൽ ചെയർമാനുമാണ് ലേഖകൻ. ഈ ലേഖനത്തിലെ അഭിപ്രായം രചയിതാവിന്റെതാണ്, ന്യൂസ് 18-ന്‍റെ നിലപാടിനെ ഇത് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നില്ല)