'പെണ്ണെഴുത്തെന്ന സിങ്കിംഗ് ഷിപ് അബാൻഡൻ ചെയ്യാനുള്ള ഒരു ആഹ്വാനമാണ് മുകുന്ദൻ നടത്തിയിരിക്കുന്നത്, തെറ്റാനുള്ള ചാൻസ് അമ്പത് ശതമാനത്തിൽ താഴെ മാത്രം'

യെമ്മു ദല്‍ഹി ഒക്കെ എഴുതി വരുമ്പോള്‍ കേരളത്തിലെ ആ ആധുനികതയൊക്കെ ശുഷ്‌കമാണ്. ഖസാക്കിന്റെ ഇതിഹാസം എഴുതി തുടങ്ങുന്നത് തന്നെ പുരോഗമനകലാസാഹിത്യത്തിന്റെ പ്രോജക്ടായിട്ടാണ്. അക്കാലത്ത് ഇവരൊക്കെ ദല്‍ഹിയൊക്കെ പോയത് കൊണ്ട് അതിന്റെ പിടിയില്‍ നിന്നും രക്ഷപെട്ടു, പുതിയ ട്രെന്‍ഡുകള്‍ അറിയാന്‍ സാധിച്ചു. സോഷ്യല്‍ റിയലിസം കൊടികുത്തി വാഴുന്ന, തകഴിയേം ബഷീര്‍നേം പോലുള്ള ലജന്‍ഡറി ഡിനോസറുകള്‍ ഉലാത്തുന്ന ഒരു ഭൂമികയിലാണ് യെമ്മുവൊക്കെ വന്നിട്ട് ഹരിദ്വാരത്തില്‍ മണി മുഴക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുന്നത്. സാഹസികതയാണ്.

സംഗതി ഏറ്റു. ആധുനികത കുറെ ഓടി. പൊലിച്ചത് വിറ്റും തിന്നും കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പഴേക്കും ഉത്തരാധുനികതയായ്. കിളി വന്ന് വിളിക്കുക തുടങ്ങിയ പുതിയ ഏര്‍പ്പാടുകള്‍ അവിടെ തുടങ്ങുന്നു. സോഷ്യല്‍ മീഡിയാന്നൊക്കെ ഇവിടെ കേള്‍ക്കുന്നേന് മുന്നെ നൃത്തം പോലുള്ള നോവലുകള്‍ വരുന്നു. പോസ്റ്റ് മസ്ജിദ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ പോപ്പുലര്‍ ആര്‍ട്ടിലേക്ക് വരുന്നേനും മുന്നെ കേശവന്റെ വിലാപങ്ങള്‍ വരുന്നു. ദളിത് സാഹിത്യത്തിന്റെ ഡിപാര്‍ട്ടുമെന്റില്‍ പുലയപ്പാട്ട് വരുന്നു. സിറിയ കത്തിക്കയറുന്ന ഒരു ലോകത്ത് നിയൊ ഡയസ്‌പോറയുടെ സാധ്യതകള്‍ ആരാഞ്ഞ് കൊണ്ട് പ്രവാസം വരുന്നു. അങ്ങനെയങ്ങനെ... ഋതുഭേദങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് വിത്തെറിയുന്ന ജ്ഞാനിയായൊരു ഒരു കര്‍ഷകനെ പോലെയാണ് യെമ്മു എന്ന് ഇതില്‍ നിന്നൊക്കെ മനസിലാക്കാവുന്നതെ ഉള്ളൂ.

യെമ്മു പക്ഷേ ഒരു ഡയറക്ട് ഹിറ്റിലേക്ക് പോയിരിക്കയാണ്. അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍ അതിന്റെ ഒരു സൂചന എന്താന്ന് വെച്ചാല്‍ പെണ്ണെഴുത്തെന്ന സംഗതി ഔട്ട് ഡേറ്റഡാവുകയാണ്. അതിന്റെ വിസിനസില്‍ ഇടിവാണ്. അന്താരാഷ്ട്രതലത്തില്‍ ഒരു റൈറ്റ് വിംഗ് ഉയര്‍പ്പ് ഉണ്ടായി വരുന്ന രാഷ്ട്രീയസാഹചര്യത്തില്‍ അങ്ങനെയൊരു മാറ്റം ഉണ്ടാവാനുള്ള അവസ്ഥയുണ്ടായാല്‍ അത് വെറും സ്വാഭാവികം മാത്രമാണ് താനും.

അങ്ങനെയെങ്കില്‍ പെണ്ണെഴുത്തെന്ന സിങ്കിംഗ് ഷിപ് അബാന്‍ഡന്‍ ചെയ്യാനുള്ള ഒരു ആഹ്വാനമാണ് യെമ്മു നടത്തിയിരിക്കുന്നത്. അയാളെ ട്രസ്റ്റ് ചെയ്യാം. വര്‍ഷങ്ങളായിട്ടുള്ള തഴക്കമാണ്. തെറ്റാനുള്ള ചാന്‍സ് അമ്പത് ശതമാനത്തില്‍ താഴെ മാത്രമാണ്. പുസ്തകമൊക്കെ വിറ്റ് പോണേ മതി.